بررسی اثرات ۱ نوبت سقط خودبه خودی بر سرانجام بارداری بعدی

هدف از این مطالعه بررسی اثرات سقط خودبه خودی روی نتایج و سرانجام حاملگی بعدی بوده است. در این پژوهش آینده نگر که به صورت historical cohort و تصادفی انجام شد، 300 بیمار وارد مطالعه شدند. از این تعداد 200 مورد حاملگی دوم خود را می گذراندند و حاملگی قبلی آن ها با سقط خودبه خود پایان یافته بود و 100 مورد(گروه شاهد) افرادی با مشخصات مشابه با گروه اول بودند که حاملگی دوم خود را می گذراندند اما حاصل حاملگی اول آن ها تولد یک نوزاد ترم و زنده بود. نتایج حاملگی فعلی در 2 گروه از نظر عوارض مادری که شامل جفت سرراهی، دکولمان، پارگی زودرس کیسه آب، پره اکلامپسی و اکلامپسی، سقط، زایمان بریچ، زایمان زودرس، مرگ جنین داخل رحم بود و عوارض نوزادی مانند کم بودن وزن زمان تولد، وجود ناهنجاری های ظاهری مادرزادی، کم بودن نمره آپگار دقیقه اول و نیز نوع زایمان(سزارین یا زایمان با واکیوم یا فورسپس) بررسی شد. براساس نتایج به دست آمده بروز عوارض در حاملگی بعدی بجز از نظر سقط مجدد و مرگ جنین در داخل رحم، تفاوت دیگری با گروه شاهد نداشت. میزان سزارین و کورتاژ نیز در این گروه بیش از گروه شاهد بوده است اما عوارض نوزادی در 2 گروه تفاوت معنی داری نداشت. به عنوان نتیجه گیری کلی می توان گفت که سابقه 1 نوبت سقط خودبه خودی خطر قابل توجهی را برای حاملگی بعدی ایجاد نمی کند و نیازمند ارزیابی و پی گیری خاصی نیست اما احتمال سقط و مرگ جنین کمی افزایش می یابد که ضرورت مراقبت دقیق دوران حاملگی را نشان می دهد.